Σύμφωνα με έναν ελληνικό μύθο, το σαπούνι προήλθε αρχικά από την Αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από τη Λέσβο. Στο συγκεκριμένο νησί, τα ζώα θυσιάστηκαν από την άποψη της Άρτεμις.

​

Συχνές βαριές βροχές μετέφεραν όλα τα ζωικά υπολείμματα, μαζί με το ζωικό λίπος και τις στάχτες που προέρχονται από το καμένο ξύλο. Όλα αυτά μαζί σχηματίστηκαν σε ένα κίτρινο μείγμα που ξεβγάλθηκε στο ποτάμι.

​

Τότε ήταν φανερό από τις τοπικές νοικοκυρές ότι στις περιπτώσεις που το νερό ήταν κιτρινωπό, τα ρούχα ήταν καθαρότερα. Σύμφωνα με το μύθο, το σαπούνι πήρε το όνομά του από την ποιήτρια Σαπφώ, η οποία ανακάλυψε την ικανότητα καθαρισμού του σαπουνιού.

​

Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη θάλασσα, ένα από τα δοχεία της γεμάτα ελαιόλαδο, έσπασε λόγω του κακού καιρού. Το ελαιόλαδο που προέρχεται από την κατσαρόλα αναμιγνύεται με στάχτη και μετά από συνεχή ανακίνηση όλη τη νύχτα, παρήχθη ιξώδες υγρό. Η Σαπφώ χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο υγρό για να πλύνει τα πιάτα, τα οποία φαίνονταν ιδιαίτερα καθαρά.

​

Άλλες χώρες αμφισβητούν την Ελλάδα για την προέλευση του σαπουνιού, όπως η Αρχαία Αίγυπτος, η Μεσοποταμία και η Αρχαία Ρώμη. Πιο κυρίαρχος δημιουργός φαίνεται να είναι η Αρχαία Ρώμη με τον ποταμό Τίβερη που βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Σάπο, το οποίο πιστεύεται ότι το σαπούνι έχει πάρει το όνομά του.

Το ελαιόλαδο θεωρήθηκε ιερό και ευλογημένο δέντρο στην Αρχαία Ελλάδα. Εκτός από αυτό, το ελαιόλαδο ευημερούσε υπερβολικά στην Αρχαία Ελλάδα και ως εκ τούτου, οι Αρχαίοι Έλληνες παρήγαγαν σαπούνι χρησιμοποιώντας ελαιόλαδο.

​

Με βάση τη σοφία των προγόνων μας, συνεχίζουμε την ιστορία της παραγωγής σαπουνιού χρησιμοποιώντας το ίδιο βασικό συστατικό, το ελαιόλαδο, χωρίς την προσθήκη χημικών.